Historia Akcji Katolickiej
W znaczeniu ogólnym - apostolstwo świeckich, w ścisłym zaś
organizacje katolickie stanowiące formę działalności tego
apostolatu, zmierzające do ewangelizacji świata, ukonstytuowane
według wytycznych Papieża Piusa XI i dostosowane do warunków
poszczególnych krajów.
Powstanie Akcji Katolickiej w kościele powszechnym poprzedziły ruchy
katolickie działające we Francji, Belgii, Włoszech, Niemczech w
XVIII i XIX wieku. Proces jej kształtowania rozpoczął się zdaniem
niektórych, po upadku Państwa Kościelnego.
Po raz pierwszy określenia Akcja Katolicka użył Papież Pius X w motu
proprio z 18 XII 1903 roku i w encyklice Il fermo proposito z 11 VI
1905 roku gdzie wyłożył jej zasady teologiczne i organizacyjne. Pius
XI rozumiał Akcję katolicką jako udział świeckich w hierarchicznym
apostolstwie Kościoła. Nadał AK ramy organizacyjne formułując swoje
postulaty w encyklice "Ubi arcano" z dnia 23 XII 1922 roku. Celem AK
wg. Piusa XI było odnowienie życia katolickiego w rodzinie i
społeczeństwie przez chrystianizację wszystkich dziedzin życia.
Podmiotem działania AK miały być organizacje, przedmiotem zaś
kształtowanie życia ludzkiego według zasad wiary najpierw u
chrześcijan, a następnie za ich pośrednictwem także u niewierzących.
Środki działania winny być dostosowane do sytuacji i możliwości
ludzkich; metodę pracy wyznacza podporządkowanie się hierarchii
kościelnej i poczucie osobistej odpowiedzialności członków.
Następcy Piusa społeczeństwie przez chrystianizację wszystkich
dziedzin życia. Podmiotem działania AK miały być organizacje,
przedmiotem zaś kształtowanie życia ludzkiego według zasad wiary
najpierw u chrześcijan, a następnie za ich pośrednictwem także u
niewierzących. środki działania winny być dostosowane do sytuacji i
możliwości ludzkich; metodę pracy wyznacza podporządkowanie się
hierarchii kościelnej i poczucie osobistej odpowiedzialności
członków.
Następcy Piusa XI przywiązywali mniejszą uwagę do form
organizacyjnych apostolstwa lecz pojmowali AK jako ruch. Pogląd ten
potwierdziły także uchwały Soboru Watykańskiego II (DA 20).
Formy organizacyjne
W pierwszej fazie organizowania się AK episkopaty większości krajów,
np. Polski, Holandii, Jugosławii, Czechosłowacji, za organizacje AK
uznały już istniejące w tych krajach organizacje katolickie. W
dalszym stadium rozwoju kraje Ameryki Łacińskiej, Hiszpania (1931),
Polska (1934) oparły organizację AK o cztery stany naturalne:
mężczyźni, kobiety, młodzież męska i młodzież żeńska, tzw. kolumny
wzorując się w tym na Włoszech, które model kolumn wypracowały
zgodnie do wytycznych Papieża Pisa XI. Jednakże późniejsza praktyka
pokazała, że ten punkt wyjścia nie był słuszny. Istniejące z natury
rzeczy zróżnicowania społeczno-kulturowe, zawodowe domagały się
wypracowania modelu uwzględniającego zróżnicowania środowiskowe.
Podjęto je głównie w Belgii, Francji, Kanadzie.
Akcja Katolicka w przedwojennym kościele polskim
W 1928 roku Biskupi polscy powołali Komisję Episkopatu ds. AK. Na
konferencji w Poznaniu w 1930 roku, Episkopat podjął uchwałę o
utworzeniu AK typu centralistycznego, opierając ja na statucie
konstytucyjnym dla całego kraju. który zatwierdził Papież Pius XI.
Pierwszym dyrektorem AK został bp Adamski, prezesem A. Bniński,
naczelnym asystentem kościelnym bp W. Dymek. Od stycznia 1931 roku
ukazywał się centralny organ prasowy AK " Ruch Katolicki".
W AK zrzeszone były elity katolickie rekrutujące się głównie z
duchowieństwa, ziemiaństwa, przemysłowców oraz masy członkowskie ze
środowisk : chłopskiego, mieszczańskiego i w niewielkim stopniu
robotniczego.
Podejmowano ciągłe próby takiej modyfikacji AK aby jak najlepiej
mogła ona służyć katolikom świeckim. w 1936 roku AK w sumie liczyła
już ok. 660 tys. członków. Wybuch II wojny światowej przerwał
działalność AK. Nie wznowiono już jej po zakończeniu wojny.
Akcja Katolicka w Trzeciej Rzeczpospolitej
W styczniu 1993 roku, w trakcie wizyty "ad limina apostolorum"
biskupów polskich w Watykanie, Papież Jan Paweł II zwracając się do
nich powiedział między innymi: "Niezastąpionym ośrodkiem formacji
apostolskiej świeckich są organizacje, stowarzyszenia i ruchy
katolickie. Wśród nich szczególne miejsce zajmuje Akcja Katolicka,
która niegdyś w Polsce była tak żywa i przyniosła tyle wspaniałych
owoców. Trzeba wiec aby na nowo odżyła. Bez niej bowiem
infrastruktura zrzeszeń katolickich w Polsce byłaby niepełna."
Odradzająca się Akcja Katolicka opiera się na fundamencie soborowej
wizji laikatu katolickiego, zawartego między innymi w dekrecie
"Apostolicam actuositatem" Soboru Watykańskiego oraz adhortacji
"Christifideles Laici Papieża Jana Pawła II, która zawiera opisową
definicję Akcji Katolickiej: "świeccy drogą wolnego wyboru zrzeszają
się w formie organizacji i trwałej struktury, aby pod działaniem
Ducha świętego, w łączności z biskupem i kapłanami, służyć wiernie i
aktywnie, zgodnie ze specyfiką własnego powołania i przy użyciu
stosownych metod, rozwojowi całej chrześcijańskiej wspólnoty,
realizacji duszpasterskich przedsięwzięć i ożywianiu duchem
Ewangelii wszystkich dziedzin życia"./nr 31/
Podkreśla się, że o uznaniu charakteru kościelnego zrzeszeń laikatu
decydują cztery nierozdzielne cechy wskazane przez Sobór Watykański
II, a mianowicie: apostolski cel Kościoła, własna odpowiedzialność
świeckich w kierowaniu organizacjami, działanie w zjednoczeniu na
wzór żywego organizmu, działanie pod zwierzchnim kierownictwem samej
hierarchii, w bezpośredniej współpracy z pasterzami. /DA 20/
W 1996 roku Episkopat Polski zatwierdził statut "Akcja Katolicka w
Polsce". Według niego "Akcja Katolicka jest stowarzyszeniem
katolików świeckich, którzy w zorganizowanej formie bardziej
bezpośrednio współpracują z hierarchią kościelną w realizacji
ogólnego celu apostolskiego Kościoła (Por KK,31; DA n.20: DM n.15).
Rację swego istnienia Akcja Katolicka znajduje w prawdzie o
Kościele".
Bibliografia:
-
Adhortacja Apostolska "Christifideles Laici" Ojca świętego Jana
Pawła II, o powołaniu i misji świeckich w Kościele i w świecie
dwadzieścia lat po Soborze Watykańskim II. Watykan 1988.
-
Dekret o apostolstwie świeckich Soboru Watykańskiego II. W: Sobór
Watykański Drugi. Konstytucje Dekrety, Deklaracje. Poznań 1967.
- Encyklopedia Katolicka, t. 1, Lublin 1985
s.227 nn.
- Kowalczyk M. Red. Akcja Katolicka dzisiaj,
Ząbki 1996.
- Słomka W. Red. świeccy w Akcji. Lublin
1996.
- Statut Akcji Katolickiej w Polsce.
Warszawa 1996.
- Opracował: ks. Ryszard Podpora Lublin.
Polecamy również artykuł Julii Dziwoki "Akcja Katolicka w Diecezji
Katowickiej 1925-1939" opublikowany w Śląskich Studiach
Historyczno-Teologicznych 25/26 (1992-1993)